W roku 1906 władze niemieckie zakazały nauki religii w języku polskim na terenie całego zaboru pruskiego. Niemcy, którzy od 1772 roku (I rozbioru Polski) wyniszczali polską kulturę na Pomorzu i ziemi lubawskiej swoim zakazem wywołali wielki gniew wśród Polaków. Wybuchły liczne strajki na których rodzice oraz młodzież marząca o odrodzeniu niepodległej ojczyzny, przywiązana do Kościoła katolickiego okazywali swoje niezadowolenie i odwoływali się do sumienia i ducha narodowego. Rozrzucano liczne odezwy (ulotki) do ludności wzywające do czynu. Ostatni akapit jednej z takich odezw brzmiał następująco: „Bądźcie stanowczymi i roztropnymi. Oddajcie dziecko Wasze na polską naukę przygotowawczą do Sakramentów świętych! Żądajcie aby było zapisane do polskiego Oddziału, aby po polsku się uczyło katechizmu, po polsku się spowiadało i po polsku się modliło jak Ty. To jest prawem waszym i prawo to każda władza uszanować musi”.
W trakcie strajków uczniowie odmawiali wykonywania poleceń nauczycieli za co ponosili bardzo surowe kary. Poniżej przytaczam kilka przykładów cierpienia Polaków w zaborze pruskim.
1) W Bratianie, wsi sąsiadującej od północy z Nowym Miastem Lubawskim, ucznia Jana Orłowskiego nauczyciel pobił do krwi, a żandarm oświadczył, że nauczyciele mają tak długo bić polskich uczniów aż „dzieci diabli wezmą”.
Czytaj więcej »W trakcie strajków uczniowie odmawiali wykonywania poleceń nauczycieli za co ponosili bardzo surowe kary. Poniżej przytaczam kilka przykładów cierpienia Polaków w zaborze pruskim.
1) W Bratianie, wsi sąsiadującej od północy z Nowym Miastem Lubawskim, ucznia Jana Orłowskiego nauczyciel pobił do krwi, a żandarm oświadczył, że nauczyciele mają tak długo bić polskich uczniów aż „dzieci diabli wezmą”.
